Laboratorium
16.11.2012. godz. 19:00 - Słupsk, Filharmonia i Teatr
Legenda polskiego jazz-rocka lat 70. powróciła na scenę po sukcesie wydanego w 2006 roku dziesięciopłytowego box-u p.t. "Laboratorium Anthology 1971-1988 Nagrania wszystkie (no… prawie wszystkie)"
Obecny skład zespołu:
- Janusz Grzywacz – instr. klawiszowe, lider
- Marek Stryszowski – saksofony, wokal
- Krzysztof Ścierański – gitara basowa
- Marek Raduli – gitara
- Grzegorz Grzyb – perkusja
Powrót na scenę legendarnej i kultowej grupy jazz-rockowej, spowodowany został ogromnym zainteresowaniem muzyką Laboratorium po wydaniu w 2006 roku dziesięcio-płytowego box-u Laboratorium Antolgy 1971-1988 Nagrania wszystkie.
Pierwszy koncert Laboratorium po niemal 20 latach przerwy odbył się podczas 51. Krakowskich Zaduszek Jazzowych w listopadzie 2006 roku (choć w tzw. międzyczasie Laborka okolicznościowo wielokrotnie koncertowała).
Następne koncerty zespół zagrał podczas United Europe Jazz Festiwal w Zakopanym, kolejne w Trzebini, Zielonej Górze oraz Krakowie, Zakopanem i Chicago podczas 52. Krakowskich Zaduszek Jazzowych, Komeda Jazz Festival w Słupsku, 34. Międzynarodowego Festiwalu Pianistów Jazzowych w Kaliszu (2007r.).
Rok 2008 – to koncerty podczas festiwali Bielskiej Zadymki Jazzowej, Starzy i Młodzi, czyli Jazz w Krakowie, Kieleckiej Wiosny Jazzowej oraz wielu klubach w Polsce.
Kolejne lata wypełnione koncertami przede wszystkim festiwalowymi m.in. Fama w Świnoujściu, Jazz Od Nowa Festival w Toruniu, Letni Festiwal Jazzowy w Piwnicy pod Baranami, 54. i 55. Krakowskie Zaduszki Jazzowe (koncert jubileuszowy „40 lat Laborki”), Jazz Jamboree. 12. Explorers Festival w Łodzi, koncert (transmitowany) w Studio im. Agnieszki Osieckiej w PR Trójka…
Występy „Laborki” cieszą się jak w przeszłości wielkim zainteresowaniem publiczności i entuzjastycznymi recenzjami w mediach.
Laboratorium, grupa która w połowie lat 70. (a dokładnie w 1970 roku) minionego stulecia była u szczytu swojej sławy, a niektórzy nawet wówczas twierdzili, że jest najpopularniejszym zespołem jazz-rockowym w Europie, teraz powraca na estrady krajowe i zagraniczne.
O początkach kariery Laborki można mówić już od 1972 roku, kiedy to na festiwalu Jazz nad Odrą zdobyli drugie miejsce za Jazz Carriers, by w rok później tryumfować wspólnie z Kwartetem Henryka Słaboszowskiego. Te sukcesy otworzyły krakowskim muzykom drogę nie tylko do nagrania pierwszej płyty (w klubie płytowym PSJ z serii „Biały Kruk Czarnego Krążka” - na jednej stronie z kwintetem Cannonballa Adderleya, a na drugiej Laboratorium ze Zbigniewem Seifertem), ale i dały wstęp na krajowe estrady, a poprzez PAGART (takie to były czasy) na Europę i świat.
Pierwszy koncert zagraniczny miał miejsce w 1974 roku. Był to festiwal Jazzwerkstatt Peitz. Niewielkie Peitz, miasteczko położone nieopodal Cottbus w ówczesnym NRD, zorganizowało z dużym rozmachem festiwal, z udziałem Klausa Schulze, jednego z prekursorów i wschodzącej gwiazdy muzyki elektronicznej. Za drugą gwiazdę festiwalową uznano wówczas Laboratorium.
Potem przyszły już częste wyjazdy na festiwale i trasy koncertowe po całej Europie - od San Sebastian, poprzez Zurych, aż po Bombaj, gdzie wystąpili obok Czesława Niemena na Jazz Yatra ‘78. W zachodnich Niemczech wydano nawet pocztówkę ze zdjęciem grypy Laboratorium.
W rozwoju artystycznym Laboratorium zachowało pewną konsekwencję. Zmieniał się skład osobowy grupy, zmieniały się instrumenty, ale zawsze i wszędzie była to „ta Laborka”. Filarami owej Laborki, od samego początku do dziś, byli i są dwaj koledzy z lat dziecięcych, z tej samej ulicy i tych samych szkół, Janusz Grzywacz i Marek Stryszowski. Te dwie, bez wątpienia, muzyczne indywidualności szły obok siebie w rozwoju artystycznym tak długo, jak było im „po drodze”. Nadszedł jednak czas rozstania. Janusz Grzywacz poszedł w kierunku komponowania, głównie muzyki ilustracyjnej, filmowej do spektakli teatralnych i wielkich widowisk plenerowych. A w tym zakresie ma niebagatelne osiągnięcia. Marek Stryszowski natomiast powołał do życia istniejącą po dziś grupę Little Egoists, której dokonania są ogromne. I tak to trwało przez lata, aż wychowani na muzyce Laborki fani zaczęli przywoływać ich do koncertowych występów. Nie było ich wiele, ale zawsze gromadziły nie tylko tę samą, tak dobrze im znaną publiczność, ale i tych, którzy znali ich legendę wyłącznie z publikacji i nagrań. Ta tylko okazjonalna reaktywacja Laborki być może miała wpływ na reedycję w 2006 roku wszystkich ich płyt, wzbogaconą o płytę dziesiątą (Zdrowie na budowie), stanowiącą niepublikowany nigdzie zbiór utworów nagrań radiowych z różnych okresów istnienia zespołu.
Wcale nie jest łatwo utrzymać legendę, jeszcze trudniej jest ją utrzymywać aktywnie, bo przecież wielu niegdysiejszym gwiazdom wcale się to nie udało. Ale muzyka grupy Laboratorium i jej niepowtarzalne brzmienie bronią się same. Ci, co pamiętają ich z okresu największej świetności utrzymują się w tym przekonaniu, a dla tych, którzy słyszą ich po raz pierwszy jest to tak duża dawka wrażeń artystycznych, że wpisują się bezkrytycznie w grono wielbicieli bez wątpienia legendarnej grupy Laboratorium. (Wiesław Siekierski)
