Leszek Kułakowski - Eurofonia na głos solowy, kwintet jazzowy i orkiestrę symfoniczną.
fot. Diana Błażków (Zawartko)
Wykonawcy:
Leszek Kułakowski - kompozytor, fortepian
Magda Zawartko - śpiew
Andy Middleton - saksofon
Jerzy Małek - trąbka, flugelhorn
Maciej Sadowski - kontrabas
Jacek Pelc - perkusja
Orkiestra Polskiej Filharmonii Sinfonia Baltica
Sebastian Perłowski - dyrygent
Eurofonia – 3-częściowy utwór skomponowany w 1997 roku w estetyce „Third Stream Music” (synteza jazzu i muzyki współczesnej) na głos solowy, kwintet jazzowy i orkiestrę symfoniczną.
Istnieje w literaturze światowej znikoma liczba utworów symfonicznych zawierających elementy jazzu. Propozycja ta znacząco wypełnia tę lukę. Ideą utworu „Eurofonia” jest ekspozycja głosu solowego i jazzowego kwintetu w dialogu i komunikacji z orkiestrą symfoniczną. Te trzy aparaty wykonawcze stanowią integralną i „komentującą się” całość. Eurofonia jako utwór III–go NURTU eksponuje improwizację jazzową. Orkiestra nie stanowi statycznego tła dla „jazzowego szaleństwa”.
Innym ważnym celem kompozytora jest nadanie całości „jazzowej faktury’’ oraz wyeksponowanie jazzowej pulsacji rytmicznej. Eurofonia ma też swoje, pozamuzyczne przesłanie. Inspiracją kompozytora stało się „budowanie wspólnego europejskiego domu oraz dążenie Polski do integracji ze strukturami Unii Europejskiej, do Europy tak, ale z polską kulturą”. Wprowadzone elementy polskiego folkloru nadają kompozycji ton narodowy.
Eurofonia jest artystycznym wkładem kompozytora w integrację europejską poprzez uniwersalny język muzyczny zachęcający do dialogu, porozumienia i współpracy różne narody i kultury Europy.
Eurofonia – album Leszka Kułakowskiego z nagraniem występu podczas 4. Komeda Jazz Festival w 1998 r., wydany w 2000 r. przez NotTwoRecords (numer katalogowy: MW 717-2). Muzyka zawarta na płycie to połączenie muzyki współczesnej, jazzu i stylizowanego polskiego folkloru. Album wybrano „Płytą Roku 2000” w ankiecie magazynu Jazz Forum: „monumentalny „trzecionurtowy” projekt, w którym Leszek Kułakowski w interesujący sposób połączył doświadczenia i fascynacje muzyką klasyczną i jazzem”[1].
